Categorie: Films en televisie

Gerry Anderson’s Thunderbirds (1965)

Op Door In Televisieseries

Thunderbirds is een Britse sciencefiction animatieserie, gemaakt in de jaren zestig door Gerry Anderson die vanaf 1965 wereldwijd werd uitgezonden. De serie draait om de fictieve organisatie International Resque, een organisatie die als doel heeft rampen te bestrijden en daarvoor gebruik maakt van futuristische vlieg- en voertuigen. De serie bestaat uit iets meer dan 30 afleveringen van elk 50 minuten. Ook zijn er twee films uitgekomen: Thunderbirds Are Go en Thunderbird 6.

De serie speelt zich ergens in de 21e eeuw af en volgt de avonturen van de familie Tracy, die bestaat uit miljonair en voormalige astronaut Jeff Tracy en diens vijf zonen Scott, Virgil, Alan, Gordon en John. De Tracy’s wonen op een eiland in de Grote Oceaan en zijn in het geheim lid van International Rescue, een internationaal reddingsteam dat overal ter wereld bij rampen komt helpen. De basis van International Resque bevindt zich op een geheime plek op het eiland van de Tracy’s. International Rescue wordt bijgestaan door de Londense Lady Penelope Creighton-Ward en haar butler-chauffeur Aloysius Parker.

De marionettentechniek in Thunderbirds is verfijnd, waardoor het geheel er relatief vloeiend uitziet. De aankleding van de decors en het realisme van de modellen en speciale effecten bezorgden de serie in de loop der jaren een cultstatus.

John Brown’s The One Game (1988)

Op Door In Televisieseries

The One Game is een vier-delige Britse televisieserie uit 1988. Het werd gefilmd in Birmingham. In de serie is Nickolas Thorne een zakenman die succesvol is geworden met de verkoop van computergames. Op een dag wordt hij in een ‘reality game’ geluisd, georganiseerd door zijn jeugdvriend en oude zakenpartner Magnus. Nick had Magnus eerder uit het bedrijf gewerkt door hem in een instelling te laten opsluiten. Het spel van Magnus, ‘The One Game’, betrekt niet alleen Nick, maar ook iedereen die hij kent.

The One Game heeft een wat onwerkelijk karakter en het is tot aan het eind onduidelijk hoe de gebeurtenissen zullen verlopen. Ook de rol van de deelnemers aan het spel is steeds onduidelijk: doet een personage nu mee aan The One Game, of niet? In de film worden veel Keltische invloeden zoals muziek en kleur gebruikt. De serie leent overduidelijk invloeden van de Koning Arthur legende, met een mes dat in het water wordt gegooid en een vrouwenhand die uit het water omhoog komt.

Joshua Brand en John Falsey’s Northern Exposure (1990)

Op Door In Televisieseries

Northern Exposure is een Amerikaanse televisieserie van Joshua Brand en John Falsey. De serie werd vanaf 12 juli 1990 uitgezonden met in totaal zes seizoenen. In de serie gaat New Yorker Joel Fleischman na zijn studie geneeskunde aan de slag in het plaatsje Cicely in Alaska om zo zijn studielening af te betalen, die door de bewoners op slinkse wijze aan hem is verstrekt om zo in het buitengebied de beschikking over een eigen huisarts te krijgen. Cicely blijkt een plaats waar de bewoners op geheel eigen wijze in hun bestaan voorzien. Fleischman komt daardoor vaak in bijzondere situaties terecht.

Steven Bochco en Michael Kozoll’s Hill Street Blues (1981)

Op Door In Televisieseries

Hill Street Blues is een Amerikaanse televisieserie uit 1981 over het reilen en zeilen van een fictief districtspolitiebureau die in Nederland door de NCRV werd uitgezonden. De serie heeft grote invloed gehad op de manier waarop televisieseries gemaakt werden. Zo bestond iedere aflevering uit een aantal verhaallijnen die door elkaar heen liepen. Sommige werden binnen de aflevering afgehandeld, sommige liepen door over meerdere afleveringen. Ook werden politieagenten als normale, hardwerkende mensen geportretteerd, waarbij de producers veel moeite deden om de achtergronden goed uit te diepen. Als kijker had je bijna het gevoel naar een realityserie te kijken. De kenmerkende begintune was van Mike Post, die later ook de muziek van veel andere televisieseries zou maken.

Paul Fusco’s Alf (1986)

Op Door In Televisieseries

Alf is een Amerikaanse komische televisieserie van Paul Fusco die van 1986 tot 1990 op de Nederlandse televisie was. De serie werd uitgezonden door de TROS, RTL5 en Veronica. De serie draait om Alf, een buitenaards wezen van de planeet Melmak die met zijn ruimteschip van zijn planeet is gevlucht omdat die op het punt van ontploffen stond. Zijn schip stort neer in de garage van de familie Tanner, een middenklasse familie met sociaal werker Willie (Max Wright), zijn vrouw Kate (Anne Schedeen) en hun kinderen Lynn (Andrea Elson) en Brian (Benji Gregory). Omdat Alf niet terug kan naar zijn thuisplaneet wordt hij opgenomen in het gezin Tanner. De kat van de familie, Lucky genaamd, is zijn leven sindsdien niet meer zeker aangezien katten een delicatesse zijn op Melmak.

Annabel Jankel’s Max Headroom (1985)

Op Door In Televisieseries

In een toekomst waarin televisies belangrijker zijn dan voedsel zijn waarderingscijfers het belangrijkste betaalmiddel van het land. Een nieuwe techniek die kijkers verhindert om van kanaal te wisselen blijkt schadelijk te zijn voor een groep al te zeer aan de buis gekluisterde televisieverslaafden. Het belangrijkste televisiestation maakt zich daar zorgen over: overleden televisiekijkers halen de kijkcijfers omlaag. Edison Carter, topverslaggever, wordt op weg gestuurd om meer informatie in te winnen. Na een motorongeluk wordt Edison’s geheugen door computergenie Bryce Lynch geupload naar een server, waardoor een computergegenereerde kunstmatige intelligentie ontstaat die met scherpe opmerkingen en een niet aflatende stroom kritische geluiden een boost geeft aan de kijkcijfers.

Max Headroom was in eerste instantie een televisiefilm, toen een veejay in The Max Headroom Show en daarna een futuristische televisieserie over een fictieve televisiereporter, Edison Carter, die in een samenleving waarin de overheid de ‘uit’ schakelaars op televisiesets heeft verbannen, probeert om in live televisieuitzendingen verslag te doen van verschillende duistere praktijken. Edison Carter wordt bijgestaan door computergenie Bryce Lynch en redactiespecialist Theora Jones. De kunstmatige intelligentie met de naam Max Headroom, die van de ene televisieset naar de andere ‘hopte’ en overal scherpe opmerkingen plaatste, was een belangrijk terugkerend element in de televisiefilm en later de televisieserie.

Film en serie werden geproduceerd met een minieme hoeveelheid middelen, hetgeen een soort Doctor Who-achtige special effects opleverde, die voldoende overtuigend waren maar aan alle kanten ‘karton’ en ‘plakband’ schreeuwden. In eerste instantie waren de achtergronden van Max Headroom ook nog van bordkarton, maar in de televisieserie werd gebruik gemaakt van een Commodore Amiga.

Max Headroom werd door The Art of Noise in het nummer Paranoimia geïntroduceerd.

Externe links

Paul Verhoeven’s Total Recall (1990)

Op Door In Films

Total Recall is een Amerikaanse science fiction film uit 1990 geregisseerd door Nederlander Paul Verhoeven. De film speelt zich voor een groot deel af op Mars, in de nabije toekomst. Paul Verhoeven heeft zich in bochten gewrongen om de film overtuigend futuristisch te laten overkomen, met overweldigende landschappen, steden en tijdrealistische uitvindingen en  verhaallijnen op meerdere lagen te volgen en dat is hem uitstekend gelukt. Memorabel is het moment waarop hoofdpersoon Douglas Quaid (Arnold Schwarzenegger) gebruik wil maken van een Johnnycab, een autonome zelfstandig navigerende AI-gedreven taxi met een mechanische taxichauffeur die het contact met de passagier onderhoudt.

Externe links

Steve Barron’s Electric Dreams (1984)

Op Door In Films

Electric Dreams is een Brits-Amerikaanse romantische science fiction comedy met Lenny Von Dohlen en Virginia Madsen in de hoofdrollen. In het verhaal is Miles Harding een wat verstrooide architect die op aandringen van zijn collega’s een computer in huis haalt en gelijk alle accessoires uit de winkel meeneemt, zoals computergestuurde wandcontactdozen. Na een ongelukje met een fles champagne neemt de computer het heft in eigen handen en wordt samen met Miles verliefd op de nieuwe buurvrouw.

Wat computerrealisme betreft raakt de film kant noch wal, maar gezien het feit dat veel mensen in 1984 computers slechts kenden van de televisieprogramma’s van Chriet Titulaer maakte dat toen niet veel uit. De chemie tussen de hoofdrolspelers (ja, inclusief de cheesy computer die Edgar werd genoemd) was daarentegen onmiskenbaar en alleen daarom al is de film de moeite waard. Maar voeg daar de muziek van Giorgio Morroder bij en je hebt een – soort van – hit.

Externe links

Joss Whedon’s Firefly (2002)

Op Door In Televisieseries

Firefly is een Amerikaanse sciencefiction/space western televisieserie van 1 seizoen met 14 afleveringen die in 2002 door Fox werd uitgezonden. De serie is geschreven door Joss Whedon die in 2005 ook de bioscoopfilm Serenity zou regisseren. De serie speelt in het jaar 2517, op verschillende planeten en manen in een door de mens gekoloniseerd sterrenstelsel. Het verhaal volgt de belevenissen van de bemanning en passagiers van de Serenity, een firefly-klasse ruimteschip. Veel van deze mensen hebben pas geleden gevochten in een burgeroorlog en deze verloren. Ze proberen nu een bestaan op te bouwen als pioniers aan de rand van hun sterrenstelsel. Ze worden tegengewerkt door zowel criminelen als door de alliantie, die controle uitoefent op bijna het hele sterrenstelsel.

Glen A. Larson’s Battlestar Galactica (1978)

Op Door In Televisieseries

Battlestar Galactica is een Amerikaanse ruimte-sciencefictionserie uit 1978 met één seizoen afleveringen. In een afgelegen zonnestelsel leeft een mensenras op twaalf koloniewerelden. Ze zijn al eeuwen in oorlog met de Cylons, gevechtsrobots. Met hulp van de menselijke verrader Baltar slagen de Cylons erin de mensheid vrijwel uit te roeien. Eén oorlogsschip kan ternauwernood aan vernietiging ontkomen: de Battlestar Galactica van commandant Adama. Met een batterij burgerschepen vol vluchtelingen ontsnapt de Galactica aan de Cylons. Adama besluit op zoek te gaan naar de Aarde. Tijdens de lange en gevaarlijke reis worden ze voortdurend bedreigd door de achtervolgende Cylons.

Monty Python and the Holy Grail (1975)

Op Door In Films

Monty Python and the Holy Grail is een komische film uit 1975. De film is geschreven, uitgevoerd en geregisseerd door Monty Python, een Engels/Amerikaanse komediegroep. De film is een losse parodie op de legende van Koning Arthurs zoektocht naar de Heilige Graal en is nog steeds een zeer populaire cultfilm. The Holy Grail heeft een verhaallijn bestaande uit episoden, in een stijl gebaseerd op de sketches van de Monty Python-televisieserie. Een groot deel van het verhaal wordt verteld in afzonderlijke delen, slechts verbonden door het doorlopende verhaal van de zoektocht naar de Heilige Graal en Terry Gilliams animaties. Ook een steeds terugkerend thema is de vraag of zwaluwen in staat zijn kokosnoten te dragen. Dit omdat de ridders in de film niet op paarden rijden, maar kokosnoten tegen elkaar slaan en zo het hoefgetrappel van paarden nadoen. Hoe die kokosnoten in het middeleeuwse Engeland zijn beland weet niemand, vandaar de vraag.

Ridley Scott’s Alien (1979)

Op Door In Films

Alien is een Britse sciencefiction/horrorfilm uit 1979, geregisseerd door Ridley Scott. De filmtitel refereert aan de antagonist van de film, een monsterlijk buitenaards wezen. De hoofdrollen worden vertolkt door Tom Skerritt, Sigourney Weaver, Veronica Cartwright, Harry Dean Stanton, John Hurt, Ian Holm en Yaphet Kotto. De film won een Oscar voor de speciale effecten, waaronder het buitenaardse wezen (de alien) dat werd ontworpen door de Zwitserse kunstenaar H.R. Giger.

Voor de liefhebber van technische science fiction was Alien een fantastische film. Alien zit vol met technologische snufjes, apparaten, displays, verlichting, bedrading en alle props waren tot in groot detail uitgewerkt.

Externe links

John Badham en Martin Brest’s Wargames (1983)

Op Door In Films

WarGames is een Amerikaanse speelfilm uit 1983 van John Badham en Martin Brest, met in de hoofdrol Matthew Broderick. David Lightman (Matthew Broderick) is een jongen uit de eerste Whizkid-generatie en zoals veel van zijn tijdgenoten bij de opkomst van de computer voor thuisgebruik verslaafd aan computerspelletjes. Via een telefoonnetwerk probeert hij in te breken bij softwarebedrijven om zo nieuwe computerspellen te bemachtigen. Zijn schoolresultaten lijden behoorlijk onder deze activiteiten, aan huiswerk komt de jonge middelbare scholier niet meer toe. Dit weet hij echter eenvoudig op te lossen door in te loggen op de schoolcomputer en zijn eigen cijferlijsten aan te passen. Op een gegeven moment weet hij in te breken in een computer waarvan hij denkt dat die van een computerspellenfabrikant is. In werkelijkheid is het echter de hoofdcomputer van de Amerikaanse organisatie NORAD.

De in de film door David Lightman gebruikte computer is een IMSAI 8080, een kloon van de in die tijd populaire Altair 8800. De configuratie in de film is uitgerust met twee 8″ diskdrives en het geheel draaide op het besturingssysteem CP/M.

David Lightman met een Imsai 8080

Externe links

Peter Hyams’ Outland (1981)

Op Door In Films

Outland is een sciencefictionfilm van regisseur Peter Hyams uit 1981. De hoofdrol wordt gespeeld door Sean Connery. Outland was in de ogen van veel critici een redelijk geslaagde space-western en er zijn verwijzingen naar de western High Noon te vinden. Er worden bijvoorbeeld ballistische wapens gebruikt in de film, ook al was het in SF-films de gewoonte om laserpistolen en andere (nog niet uitgevonden) stralingswapens te gebruiken. Na zijn James Bondtijden maakte Connery films als “Robin and Marian” en “The Man Who Would Be King”. Zijn rol daarna in Outland was niet echt opvallend, mede door het gebrek aan aandacht dat de critici hadden voor SF-films. De film heeft een strak uitgevoerd productieontwerp (door Philip Harrison), ook al is er qua decor flink “geleend” van Ridley Scotts film Alien. Special effects in de film zijn adequaat uitgevoerd en ontworpen door John Stears.

Luc Besson’s The Fifth Element (1997)

Op Door In Films

The Fifth Element, in Franstalige landen uitgebracht als Le Cinquième Élément, is een Franse sciencefictionfilm uit 1997 onder regie van Luc Besson met in de hoofdrollen Bruce Willis, Milla Jovovich, Gary Oldman, Chris Tucker en Ian Holm. Regisseur en scenarioschrijver Luc Besson bedacht op 16-jarige leeftijd het verhaal van de man die in de toekomst een reis naar een prachtige verre planeet wint. Met de Franse striptekenaar Jean-Claude Mézières bedacht hij de vliegende taxi’s, die ook terugkwamen in Mézières’ stripalbum De sferen van de macht in de serie Ravian. Ook het werk van Jean Giraud, beter bekend onder zijn pseudoniem Moebius, droeg bij aan de uitbundige vormgeving, die veel lichter en kleurrijker is dan in films als Blade Runner. De Franse modeontwerper Jean-Paul Gaultier ontwierp in zijn typische stijl alle kostuums voor de film, ook de kostuums voor de 900 figuranten, die hij stuk voor stuk controleerde.

The Fifth Element, in het Nederlands vertaald als Het Vijfde Element, bevat naast de titel een aantal referenties naar het getal 5; er zijn 5 elementen, Korben heeft in het begin van de film nog 5 punten op zijn rijbewijs, Ruby Rhods show begint om 5 uur, Zorg stopt de timer van de bom in het cruiseschip als er nog 5 seconden op de teller staan, de tweede bom van de Mangalores begint met aftellen vanaf 5 seconden, in de Egyptische tempel schreeuwt Ruby Rhod dat “er elke 5 minuten wel ergens een bom afgaat” en als Korben en Leeloo in de eindscène in de reactor liggen zegt de dokter tegen de president dat ze “nog 5 minuten nodig hebben”.