John Hughes’ Home Alone (1990)

De kerstfilm Home Alone is een vast terugkerend fenomeen in menig huishouden en velen moeten hem nu toch tenminste 30 keer hebben gezien. Toch blijft de film kijkers trekken, niet in het minst om de vele, eenvoudig te volgen verhaallijnen en typische kerstsetting. Home Alone straalt zonder enige moeite een ongedwongen kerstsfeer de huiskamer in, met ingrediënten die ook na 30 keer nauwelijks vervelen. Centraal in de film staan het huis, het gezin, de familie, de buren, de buurt en twee onhandige dieven. En natuurlijk Kevin, het jongste kind in het gezin McCallister, die door een ongelukkige samenloop van omstandigheden achterblijft terwijl de hele familie een vliegreis naar Parijs onderneemt. Tijdens de afwezigheid van de familie proberen twee dieven de kostbaarheden in het huis te stelen, waarbij aan Kevin de schone taak is toegevallen om dit te voorkomen. Hij slaagt in zijn opzet door behendigheid, geluk en hulp van een in eerste instantie nukkig aandoende buurman.

Het verhaal van Home Alone speelt zich af in en rondom het huis van de McCallisters. Het huis staat in klein wijkje met buren links en rechts. De meeste buren zijn op vakantie, hetgeen twee dieven de gelegenheid geeft om rustig hun slag te plannen. Na de initiële vreugdedans van Kevin om alleen de kerstdagen te kunnen vieren slaat zijn euforie om in paniek als hij erachter komt dat de dieven het huis, met hem erin willen beroven.

Home Alone heeft een grote schare fans en ook Lego heeft een bijdrage geleverd door een schaalmodel van het huis op de markt te brengen. Een prachtig gedetailleerd kersthuis, met tientallen verwijzingen naar de film, staat wat Lego betreft garant voor een nog grotere kijkplezier.

Steven Spielberg’s Catch Me if You Can (2002)

Frank Abagnale jr. is een 15-jarige oplichter die gespecialiseerd is in het frauderen van cheques en voor zijn 19e verjaardag al ettelijke miljoenen dollars op deze manier heeft opgestreken. Om zijn oplichterspraktijk wereldwijd uit te kunnen voeren doet hij zich voor als PanAm co-piloot om op deze manier gratis vluchten te kunnen nemen. De film is geregisseerd door Steven Spielberg en de hoofdrollen worden gespeeld door Leonardo DiCaprio en Tom Hanks.

In de eerste minuten van de film zien we Frank Abagnale jr. een etiket heelhuids van een wijnfles peuteren, zodat het logo en beeldmerk van de wijn behouden blijven. In de loop van de film zal deze handigheid nog veel vaker voorkomen, waarbij de logo’s hun weg vinden op briefpapier, cheques en toegangspassen. In dezelfde eerste minuten zien we Christoffer Walken als Frank sr. het voorbeeld geven van ‘binnenkletsen’ waarmee jr. later vele miljoenen zal lospeuteren.

Catch Me if You Can is gebaseerd op een waargebeurd verhaal. De film volgt de biografie van Frank Abagnale jr. (geboren in 1948) vrij nauwkeurig, met hier en daar een ‘Spielberg treat’. Frank Abagnale jr. zou na het uitzitten van een lange gevangenisstraf als consultant voor de FBI werkzaam worden en daarna een goedlopend beveligingsadviesbedrijf starten, waarmee hij in staat was om zijn schulden af te betalen én op legale wijze multimiljonair te worden.

Leonardo DiCaprio als Frank Abagnale jr. doet me denken aan de televisieserie The Pretender, waarin hoofdrolspeler Jarod zich in iedere aflevering voordoet als een andere professional, zoals arts, advocaat, aannemer of piloot.

Terry Gilliam’s Twelve Monkeys (1995)

In een fictief 1996 wordt er door een onbekende een dodelijk virus verspreid, waardoor 99% van de wereldbevolking omkomt. In 2035 leven de overgeblevenen ondergronds en sturen de veroordeelde sociopaat James Cole (Bruce Willis) terug in de tijd om de oorzaak van de pandemie te achterhalen. Cole ontdekt dat het mysterieuze Army of the Twelve Monkeys betrokken was bij de verspreiding.

Twelve Monkeys is een science fiction film waarin tijdreizen een belangrijk ingredient is. Ook de gezichtspunten van sociopaat Cole en psychoot Goines (Brad Pitt), gecombineerd met de suggestieve harmonicamuziek maakt deze film van Terry Gilliam een absolute topper.

Ron Underwood’s Tremors (1990)

Tremors is een science fictionfilm uit 1990, waarin het kleine geïsoleerde dorpje Perfection, Nevada, en haar inwoners belaagd worden door grote wormachtige monsters. Hoofdpersonen Val en Earl proberen het stoffige Perfection te ontvluchten maar stuiten op een reeks mysterieuze sterfgevallen en geholpen door de bevallige seismologiste Rhonda ontrafelen ze de gruwelijke oorzaak hiervan. Samen met het excentrieke echtpaar Gummer gaat de groep op pad om de gigantische monsters te verdelgen.

Hal Needham’s The Cannonball Run (1981)

The Cannonball Run is een Amerikaanse komische film uit 1981 met in de hoofdrollen onder andere Burt Reynolds, Roger Moore, Dom DeLuise, Farrah Fawcett, Dean Martin, Sammy Davis Jr. en Jackie Chan. De film is gebaseerd op een illegale race van New York naar Redondo Beach, Californië, die in 1971 door autojournalisten Brock Yates en Steve Smith van het blad Car and Driver was georganiseerd. In de film racen onwaarschijnlijke types in een keur aan voertuigen tegen elkaar en tegen de federale inspecteur Arthur J. Foyt, die telkens zonder succes probeert de race te stoppen.

De belangrijkste racers rijden in The Cannonball Run in een Dodge Tradesman ambulance, een Subaru Leone, een Lamborghini Countach, een Ferrari 308 GTS, een Rolls-Royce Silver Shadow en een Aston Martin DB5. Het gaat er in de film om het hardst aan toe en iedere racer verzint een eigen manier om de anderen te snel af te zijn.

John Hughes’ Ferris Bueller’s Day Off (1986)

Het zou de film van John Hughes tekort doen om Ferris Bueller’s Day Off te beschrijven als ‘een film waarin een tiener een dag van school spijbelt en met zijn vrienden allerlei avonturen beleeft’. Dat is zeker wat er in de film gebeurt, maar dat verklapt dan niet de humor, muziek, prachtige personages, goed uitgewerkte parallelle verhaallijnen en karakteruitdiepingen.

Ferris Bueller is een wat vroegwijze jongen die alle truuks kent om van school te spijbelen. Zijn zus Jeannie en schoolhoofd Ed Rooney lijken de enigen te zijn die Ferris doorhebben en beiden proberen dan ook de hele film om Ferris te betrappen. Ferris lijkt de rest van de wereld echter voor te gek te kunnen houden en door zich op een zeker ochtend ziek te veinzen zet hij de gebeurtenissen in gang die zich in de rest van de film afspelen.

Steven Spielberg’s Ready Player One (2018)

Ready Player One is een toekomstfilm gebaseerd op de gelijknamige roman van Ernest Cline uit 2011. In het jaar 2044 vindt veel van het dagelijkse leven plaats in een onlinewereld genaamd ‘OASIS’. Wanneer de maker ervan overlijdt en zijn vermogen nalaat aan degene die het eerste drie sleutels in de OASIS weet te vinden zijn de rapen gaar en barst er een strijd los die meerdere jaren in beslag gaat nemen. Hoofdpersoon Parzival weet de eerste sleutel te bemachigen en wordt het doelwit van een organisatie die alle middelen inzet om de controle over de OASIS te bemachtigen.

Hoewel het boek en de film dezelfde titel dragen en dezelfde hoofdpersonen kennen, lopen de verhalen uiteen. Een centraal thema van het boek, referenties naar jaren ’70 films, games en producten, wordt echter ook en misschien nog wel grootschaliger dan het boek, door de film opgepikt.

Referenties in de film

Paul Verhoeven’s Total Recall (1990)

Total Recall is een Amerikaanse science fiction film uit 1990 geregisseerd door Nederlander Paul Verhoeven. De film speelt zich voor een groot deel af op Mars, in de nabije toekomst. Paul Verhoeven heeft zich in bochten gewrongen om de film overtuigend futuristisch te laten overkomen, met overweldigende landschappen, steden en tijdrealistische uitvindingen en  verhaallijnen op meerdere lagen te volgen en dat is hem uitstekend gelukt. Memorabel is het moment waarop hoofdpersoon Douglas Quaid (Arnold Schwarzenegger) gebruik wil maken van een Johnnycab, een autonome zelfstandig navigerende AI-gedreven taxi met een mechanische taxichauffeur die het contact met de passagier onderhoudt.

Externe links

Steve Barron’s Electric Dreams (1984)

Electric Dreams is een Brits-Amerikaanse romantische science fiction comedy met Lenny Von Dohlen en Virginia Madsen in de hoofdrollen. In het verhaal is Miles Harding een wat verstrooide architect die op aandringen van zijn collega’s een computer in huis haalt en gelijk alle accessoires uit de winkel meeneemt, zoals computergestuurde wandcontactdozen. Na een ongelukje met een fles champagne neemt de computer het heft in eigen handen en wordt samen met Miles verliefd op de nieuwe buurvrouw.

Wat computerrealisme betreft raakt de film kant noch wal, maar gezien het feit dat veel mensen in 1984 computers slechts kenden van de televisieprogramma’s van Chriet Titulaer maakte dat toen niet veel uit. De chemie tussen de hoofdrolspelers (ja, inclusief de cheesy computer die Edgar werd genoemd) was daarentegen onmiskenbaar en alleen daarom al is de film de moeite waard. Maar voeg daar de muziek van Giorgio Morroder bij en je hebt een – soort van – hit.

Externe links

Monty Python and the Holy Grail (1975)

Monty Python and the Holy Grail is een komische film uit 1975. De film is geschreven, uitgevoerd en geregisseerd door Monty Python, een Engels/Amerikaanse komediegroep. De film is een losse parodie op de legende van Koning Arthurs zoektocht naar de Heilige Graal en is nog steeds een zeer populaire cultfilm. The Holy Grail heeft een verhaallijn bestaande uit episoden, in een stijl gebaseerd op de sketches van de Monty Python-televisieserie. Een groot deel van het verhaal wordt verteld in afzonderlijke delen, slechts verbonden door het doorlopende verhaal van de zoektocht naar de Heilige Graal en Terry Gilliams animaties. Ook een steeds terugkerend thema is de vraag of zwaluwen in staat zijn kokosnoten te dragen. Dit omdat de ridders in de film niet op paarden rijden, maar kokosnoten tegen elkaar slaan en zo het hoefgetrappel van paarden nadoen. Hoe die kokosnoten in het middeleeuwse Engeland zijn beland weet niemand, vandaar de vraag.

Ridley Scott’s Alien (1979)

Alien is een Britse sciencefiction/horrorfilm uit 1979, geregisseerd door Ridley Scott. De filmtitel refereert aan de antagonist van de film, een monsterlijk buitenaards wezen. De hoofdrollen worden vertolkt door Tom Skerritt, Sigourney Weaver, Veronica Cartwright, Harry Dean Stanton, John Hurt, Ian Holm en Yaphet Kotto. De film won een Oscar voor de speciale effecten, waaronder het buitenaardse wezen (de alien) dat werd ontworpen door de Zwitserse kunstenaar H.R. Giger.

Voor de liefhebber van technische science fiction was Alien een fantastische film. Alien zit vol met technologische snufjes, apparaten, displays, verlichting, bedrading en alle props waren tot in groot detail uitgewerkt.

Externe links

John Badham en Martin Brest’s Wargames (1983)

WarGames is een Amerikaanse speelfilm uit 1983 van John Badham en Martin Brest, met in de hoofdrol Matthew Broderick. David Lightman (Matthew Broderick) is een jongen uit de eerste Whizkid-generatie en zoals veel van zijn tijdgenoten bij de opkomst van de computer voor thuisgebruik verslaafd aan computerspelletjes. Via een telefoonnetwerk probeert hij in te breken bij softwarebedrijven om zo nieuwe computerspellen te bemachtigen. Zijn schoolresultaten lijden behoorlijk onder deze activiteiten, aan huiswerk komt de jonge middelbare scholier niet meer toe. Dit weet hij echter eenvoudig op te lossen door in te loggen op de schoolcomputer en zijn eigen cijferlijsten aan te passen. Op een gegeven moment weet hij in te breken in een computer waarvan hij denkt dat die van een computerspellenfabrikant is. In werkelijkheid is het echter de hoofdcomputer van de Amerikaanse organisatie NORAD.

De in de film door David Lightman gebruikte computer is een IMSAI 8080, een kloon van de in die tijd populaire Altair 8800. De configuratie in de film is uitgerust met twee 8″ diskdrives en het geheel draaide op het besturingssysteem CP/M.

David Lightman met een Imsai 8080

Externe links

Peter Hyams’ Outland (1981)

Outland is een sciencefictionfilm van regisseur Peter Hyams uit 1981. De hoofdrol wordt gespeeld door Sean Connery. Outland was in de ogen van veel critici een redelijk geslaagde space-western en er zijn verwijzingen naar de western High Noon te vinden. Er worden bijvoorbeeld ballistische wapens gebruikt in de film, ook al was het in SF-films de gewoonte om laserpistolen en andere (nog niet uitgevonden) stralingswapens te gebruiken. Na zijn James Bondtijden maakte Connery films als “Robin and Marian” en “The Man Who Would Be King”. Zijn rol daarna in Outland was niet echt opvallend, mede door het gebrek aan aandacht dat de critici hadden voor SF-films. De film heeft een strak uitgevoerd productieontwerp (door Philip Harrison), ook al is er qua decor flink “geleend” van Ridley Scotts film Alien. Special effects in de film zijn adequaat uitgevoerd en ontworpen door John Stears.

Luc Besson’s The Fifth Element (1997)

The Fifth Element, in Franstalige landen uitgebracht als Le Cinquième Élément, is een Franse sciencefictionfilm uit 1997 onder regie van Luc Besson met in de hoofdrollen Bruce Willis, Milla Jovovich, Gary Oldman, Chris Tucker en Ian Holm. Regisseur en scenarioschrijver Luc Besson bedacht op 16-jarige leeftijd het verhaal van de man die in de toekomst een reis naar een prachtige verre planeet wint. Met de Franse striptekenaar Jean-Claude Mézières bedacht hij de vliegende taxi’s, die ook terugkwamen in Mézières’ stripalbum De sferen van de macht in de serie Ravian. Ook het werk van Jean Giraud, beter bekend onder zijn pseudoniem Moebius, droeg bij aan de uitbundige vormgeving, die veel lichter en kleurrijker is dan in films als Blade Runner. De Franse modeontwerper Jean-Paul Gaultier ontwierp in zijn typische stijl alle kostuums voor de film, ook de kostuums voor de 900 figuranten, die hij stuk voor stuk controleerde.

The Fifth Element, in het Nederlands vertaald als Het Vijfde Element, bevat naast de titel een aantal referenties naar het getal 5; er zijn 5 elementen, Korben heeft in het begin van de film nog 5 punten op zijn rijbewijs, Ruby Rhods show begint om 5 uur, Zorg stopt de timer van de bom in het cruiseschip als er nog 5 seconden op de teller staan, de tweede bom van de Mangalores begint met aftellen vanaf 5 seconden, in de Egyptische tempel schreeuwt Ruby Rhod dat “er elke 5 minuten wel ergens een bom afgaat” en als Korben en Leeloo in de eindscène in de reactor liggen zegt de dokter tegen de president dat ze “nog 5 minuten nodig hebben”.