Aki Maita’s Tamagotchi (1996)

Met Tamagotchi kwamen ook de woorden ‘virtueel huisdier’ in het Nederlands taalgebruik. De toen 34-jarige Aki Maita ontwikkelde de Tamagochi, die in 1996 door Bandai op de markt werd gebracht. De Tamagotchi maakt gebruik van een op een 6502 gebaseerde microcontroller in een compacte behuizing met een zwart-wit matrixschermpje en een piezo-element als luidspreker. Het geheel werd langdurig met een paar knoopcellen gevoed. De software emuleerde de levenscyclus van een huisdier, van geboorte tot overlijden, waarin de gebruiker een belangrijke rol speelde bij de virtuele verzorging.

Het is redelijk gemakkelijk om voor een Tamagotchi te zorgen. Nadat de Tamagotchi is aangezet verschijnt er een klein ei op de display en na enige tijd komt dit uit. Het wezentje dat uit het ei komt wordt verzorgd met de drie knoppen op de voorkant van het apparaat. Zo wordt de Tamagotchi gevoed, ermee gespeeld, het licht aan en uit gedaan (Tamagotchi’s slapen het liefst in het donker), medicijnen gegeven als de Tamagotchi ziek is, de leefruimte opgeruimd, enzovoorts. De Tamagotchi kan de eigenaar oppiepen als hij iets nodig heeft. De Tamagotchi wordt ouder en groeit op. Tamagotchi’s hebben vier groeifasen: baby, kind, tiener en volwassene.  Tamagotchi zijn sterfelijk. Hun levensduur varieert van een paar dagen tot een paar weken, afhankelijk van de wijze waarop ze verzorgd worden.

De Tamagotchi was een enorme hit: meer dan 40 miljoen exemplaren gingen over de toonbank. De relatief lage prijs en de hoge ‘aaibaarheidsfactor’ hebben daar zeker een rol bij gespeeld.

Externe links

Games Workshop’s Talisman: The Magical Quest Game (1983)

Talisman is een fantasy bordspel dat nog best wel iets wegheeft van het Mens Erger Je Niet spel van weleer, met een paar grote verschillen: de regels van het spel zijn niet voor alle spelfiguren gelijk en naarmate de speler richting het midden van het bord vordert, wordt het moeilijker om het spel uit te spelen. Het spel werd ontwikkeld door Robert Harris en uitgebracht door Games Workshop, in latere jaren door Fantasy Flight Games onder licentie van Games Workshop.

Atari 2600 (1977)

In oktober 1977 bracht Atari het systeem Atari VCS (Video Computer System) op de Amerikaanse markt met negen spellen. Dit systeem werd in 1982 omgedoopt tot Atari 2600. De Atari 2600 had een op de MOS Technology 6502 gebaseerde microprocessor aan boord en had 8KB aan intern RAM geheugen. De Atari 2600 maakte gebruik van ROM cartridges met een maximum geheugengrootte van 4KB, wat bij de introductie niet als beperking werd ervaren. De 2600 was onverstelbaar populair en werd van 1977 tot ruim na 1982 meer dan 30 miljoen keer verkocht. Er werden zo’n 600 spellen voor de 2600 uitgebracht.

Mentor Colour 6 (1977)

De Mentor Colour 6 was een game console waarmee je ‘pong’ (of ‘ping-pong’, of ’tennis’) op je televisie speelde. Het spel bestond uit een zwart scherm met een vertikale witte lijn in het midden, een score bovenin en een vierkant blokje dat diagonaal van links naar rechts en omgekeerd bewoog, ‘de bal’. Het kwam met twee ‘paddles’ (regelbare weerstanden) waarmee de ‘bats’ (vertikale lijnen) omhoog- en naar beneden verplaatst konden worden. Raakte de bal de bat dan kaatste hij terug naar de overkant, in een hoek die na een tijdje heel voorspelbaar was. Je kon uren de score 0-0 aanhouden.

Inwendig, kwam ik op jonge leeftijd achter, zat er één groot belangrijk onderdeel op de verder saaie bruine printplaat: een General Instruments AY-3-8500 chip. En gezien alle draden die via de printsporen naar de chip werden geleid, deed deze chip het meeste werk. Heel spannend vond ik dat: hoe zou zo’n chip werken? En zou de spelcomputer (want dat was de Mentor Colour 6) het ook doen als de chip er niet in zat? En zou de chip los ook nog werken? Allemaal vragen die ik proefondervindelijk heb weten te beantwoorden en die een belangrijke rol hebben gespeeld in mijn interesse in technische apparatuur.

Externe link

Remco’s Electronic Sound FX Machine (1979)

De Remco Electronic Sound FX Machine gebruikte een Texas Instruments SN76477 en een lading schakelaars, condensatoren en regelbare weerstanden om een universeel regelbare geluidssynthesizer te maken. Een kunststof behuizing met een stemmig kleurenpatroon maakte het kinderspeelgoed af. Hoewel er ongetwijfeld ouders zijn geweest die hun aanschaf hebben betreurd, was de Remco Sound FX Machine een grote hit door de vele spannende geluiden die er met het apparaat gemaakt konden worden.

Externe link

Sony’s PlayStation Portable (2003)

De PlayStation Portable (kortweg PSP) was een draagbare spelcomputer van Sony Computer Entertainment. Het was Sony’s derde introductie in de PlayStation-lijn van spelcomputers. De draagbare spelcomputer, die tevens mogelijkheden bood om video- en audio-bestanden af te spelen en foto’s te bekijken, werd voor het eerst in thuisland Japan geïntroduceerd op 12 december 2004. De PSP maakte gebruik van kleine optische schijven voor de distributie van spellen. Door het hogeresolutiescherm, de krachtige ingebouwde accu, de kwaliteit van het geluid en de snelheid van de interne processor waren complexe en interessante spellen mogelijk; er was daarom een heel uitgebreide lijst van kwalitatief hoogwaardige spelsoftware voor de PSP beschikbaar.

De PlayStation Portable kende drie belangrijke incarnaties: de oorspronkelijke PSP 1000 met 32 MB intern geheugen, een lichtere en dunnere PSP 2000 met 64 MB intern geheugen en de PSP 3000 die een ingebouwde microfoon had. Alle PSP’s deelden dezelfde R4000 MIPS processor en het 16:9 4 inch beeldscherm met een resolutie van 480×272 pixels in 16 miljoen kleuren. Het scherm van de PSP 3000 was het helderst; de PSP 1000 stond bekend om de degelijke opbouw met veel aluminium onderdelen.

Externe links

Sony’s PlayStation (1994)

De lancering van de Sony PlayStation in Japan in 1994 (en in de rest van de wereld in 1995) had een revolutie in gamen op thuisconsoles tot gevolg. PlayStation-games waren de eerste games die op cd werden uitgebracht en beschikten over geavanceerde 3D-polygoongraphics. Vóór de PlayStation werden games op ROM cartridges uitgebracht. Deze cartridges waren lastig te produceren en beperkt in geheugengrootte. Donkey Kong Country bijvoorbeeld, een populaire game op de belangrijkste concurrerende console in die tijd, de Nintendo SNES, kwam op een extra grote ROM van 4MB groot uit; CD-ROMs konden meer dan 150 keer zoveel informatie bevatten.

PSOne met Sony LCD uitbreiding

In 2002 kwam Sony met een volledig herontworpen PlayStation uit, de PSone genaamd. Deze kleinere console was volledig compatible met de originele PlayStation maar aanmerkelijk goedkoper. De PSone verkocht in dat jaar meer dan elke andere spelcomputer, inclusief zijn opvolger de PlayStation 2. Sony bracht ook een eenvoudig te monteren LCD scherm met stereo luidsprekers uit, wat ervoor zorgde dat de PSone als draagbaar entertainment systeem ingezet kon worden: het geheel was met een speciale laadkabel in de auto te gebruiken.

In december 2003 waren van de PlayStation en PSone in totaal van 102,49 miljoen stuks verscheept, waarmee het uiteindelijk de eerste spelcomputer was die de grens van 100 miljoen verkopen passeerde.

Atari Lynx (1989)

De Atari Lynx was de eerste draagbare kleurenspelcomputer, die in 1989 door Atari op de markt werd gebracht. De Lynx bood vele mogelijkheden, waaronder een multispeleroptie, waarbij met een Comlynxkabel meerdere Lynxen met elkaar verbonden werden. Ook had de Lynx een 3D-, grafische chip en een backlit-kleurenscherm. De Lynx had een aantal fraaie spellen beschikbaar, waarvan er vele op spellen uit de arcadehal waren geïnspireerd. De Lynx was relatief onsuccesvol doordat het voor Atari niet mogelijk was veel ontwikkelaars voor het maken van spellen binnen te halen. De hoeveel beschikbare games liep in de tientallen, veel minder dan het aantal games dat voor bijvoorbeeld een Nintendo Game Boy beschikbaar was.

Externe link

Millennium Falcon (1977)

De Millennium Falcon is een fictief ruimteschip uit de Star Wars saga. Hij is van het type YT-1300f Light freighter. De Millennium Falcon is gedurende Episode IV, V en VI het schip van Han Solo, die er uiterst trots op is. Daarvoor was het van Lando Calrissian, wiens idee het was om er smokkelruimtes in te plaatsen. Han Solo won het schip echter van Lando tijdens het gokspel ‘sabacc’. Het schip zorgde ervoor dat Luke Skywalker de Death Star kon opblazen bij de Slag om Yavin, en werd bestuurd door Lando bij het vernietigen van de tweede Death Star (Slag om Endor). In de saga staat de Falcon bekend als één van de snelste schepen in het heelal. Ook heeft het onder andere het record op de befaamde Kessel Run. De Falcon kende zijn moeilijkste momenten tijdens de ontsnapping in een asteroidenveld bij de ontsnapping van de ijsplaneet Hoth, even na de Slag om Hoth.

Commodore C64 DTV (2004)

De Commodore 64 DTV is een door Jeri Ellsworth in opdracht van Tulip ontwikkelde moderne versie van de Commodore 64. Het apparaat is een Commodore 64 in de vorm van een joystick welke met twee tulpstekkers op de televisie aangesloten kan worden. Het apparaat werkt op batterijen en kwam in 2004 voor het eerst op de Canadese markt.

Revell Calypso (1976)

Calypso is de naam van het drijvend oceanografisch onderzoekslaboratorium waarmee Jacques-Yves Cousteau en zijn bemanning talloze reizen maakte tussen 1951 en 1996. De uitrusting en het onderhoud van dit schip kostte hopen geld en daarom gebruikte Cousteau de naam Calypso als media-attractie en verhief het schip tot een sterrenrol in zijn vele films en televisiedocumentaires over de wereld onder de golven. Het Calypso bouwpakket van de Duitse modelmaker Revell heeft een schaal van 1:125 en vormt een natuurgetrouwe replica van dit iconisch hoogtepunt. Het schaalmodel dat Revell van de Calypso op de markt bracht is in verschillende jaren opnieuw verpakt, maar de inhoud van de dozen is hetzelfde gebleven.

Externe links